Gökkuşağına Sığınan Kadınlar

Tuzlu ten mavisinde öldürülen aşkların sıcaklığı
Martılar serin bir cesedin üzerine süzülüyor sessizce
Tebessümlerin özgürce seviştiği
Gece renkli yosunlara uzanıyorum
Kulaklarımda rüzgarın fısıltısı
Bir kadının göğüs uçlarına kapatıyorum gözlerimi
Ufuk kızıllığında
Sessizce uzaklaşan duygular masalında
Soyunan bir gecenin hatırına
Dudaklarım yokluğuna asılıyor
Her defasında gökten bir yıldız kayıyor adeta
Dileniyorum
Gölgelere dokunmak düşüyor payıma
Öylesine dokunan
Öylesine koynuma sokulan anıların üzerinden
Çay sefaları geçiyor durmadan
Kalçalarına tutundukça hazzın
Sisli bir şehirde uyanıyor kafiyeler
Taze böğürtlen tadında şiirler dökülüyor sayfalara
Aşkın boynunda
Toprağa sinmiş yağmur kokusu
Kokladıkça arınıyorum
Kokladıkça
Mavi bir cesedin yokluğu
Dudaklarımı masmavi düşlerde ıslatıyorum
Bir an geliyor
Öylesine değilmiş sonlar
Bitmeler
Gitmeler
Gözyaşları öylesine değilmiş
Kafiyesi acı olan dillerin çokluğunda
Gökyüzüne yükselecek tüm yalnızlıklarım diye umutlanıyorum
Ahengi aşk olan bir buluşmayla sonlanacak hikayem
Yaşadıklarıma değil
Gözlerimin önündeki görselliğe inanmak geçiyor içimden
Hayata tutunmak misali
Olmuyor
Yağmura doyumsuz gökkuşakları sarıyor ruhumu
Bir an'ı öldürürcesine
Anmalar ele geçiriyor gözlerimi
O bir an için
Parlayan güneşe gözyaşlarımı kırması için yalvarıyorum
Duymuyor
Kurak bir senfoninin buharlaşanı oluyor duygularım
Aşk ise gökkuşağına sığınıyor
Payıma ise
Her yağmurdan önce
Tanrıya gece olması için dua etmek düşüyor