Gökkuşaklı Kortej

Hüzün doludur gecelerim.
Koridorlardan gece kahvaltısına,
Şehir olmasa da, yemekhanenin deniz manzarasına.
Şafak vaktini seyirler olmasa da çatıda,
Yıldızlar halen güzel.
Alışkanlıklarım geçmedi hala;
Saymak kalan dakikaları sabaha,
Uykusuzluğa omuz omuza başkaldırmak sokaklarda.
Hüzün doludur nöbetlerim.
Gelip geçişini izlemek de zevkliydi araçları seni beklerken aslında;
Yediğimiz ayaza aldırış etmeden usulca,
Kimse duymasın, kimse uyanmasın diye birbirimizi duyamadığımız sohbetlerin dışında.
Dönüp baktığımda görebiliyorum şimdi,
Ne çok değişmişim zamanla.
Sen ise hala aynısın her nasılsa;
Aynı hastane, beraber nöbetler, benzer heyecanla.
Çalan her telefonunda bu bodrum katın,
Aynı ritmiyle çarpar kalbim ilk gece gibi,
Ilk nöbetteki o beni alıp çatıya çıkarışın.
Birlikte doğuşu en güçlü duyguların eşliğinde güneş;
Beraberinde gökkuşaklı kortej.