Gökle Güneş Sarılacak

Yine;

 yeni bir gün ve güneşin gülüşü var
Tut hayatın elinden
Sımsıkı sarıl
Boş ver gereksiz insanları, 

yoranları, 

söze hep ben diye başlayanları
Bırak gidenler gitsinler
Bitecekse bitsin! 

ruhuna kardeş olan, önemseyenler gitmez kalır zaten
Bırak gidenin ardından hayıflanmayı!

Bir tek sen kalsan da kendinle
Sarılacaksın sımsıkı kendine
Sarılacaksın yeni güne
Taze sabahlara,
Güneşe, aya, yıldıza, havaya
Belki bir turnanın kanadına tutunup semah döneceksin

Ruhuna Abdal olacaksın!   

Mis gibi kokan, buharı üstünde tazecik bir bardak çaya uzanacak elin, huzurun olacak...
Kulak ver doğanın, evrenin sesine!

ılık ılık yüzünü okşayan, saçlarını dağıtan rüzgârı unutma!

Sarılacaksın canında büyüttüğüne
Sarılacaksın hayata sımsıkı!
Mis gibi kokan ekmeğe
Aziz olan suya
Yeniden doğmuş gibi
Bırakacaksın kendini hayatın kollarına
Yaralarını, yüreğinle saracak
Kendine uzanan dost eli olacaksın 
Dolanacaksın hayatın boynuna sımsıkı.
Her yeni günde kendine güneş doğuracaksın
Gülüşünde hasret uyutup, 

Gurbet büyütsen de 

Bahar koksun saçların.

Her şeye, 

Herkese inat 

En güzel gülüşünü asacaksın dudaklarının kıyılarına 
Sen güldükçe gökle, güneş sarılacak...