Gökyüzü

Gökyüzünün ağladığı bir saat vardır bilir misin?
O maviliğin gözbebekleri altında,
Çakar şimşekler bin bir feryatla, bin bir acıyla
Sen o saatleri bilmezsin

O zaman yazdan kalan ne varsa
Alır üstüme çıkarım sokağa
İçimde keder, gam, tasa
Kendimi ıslatır içimdeki seni ısıtırım

En kasvetli şiirleri o zaman yazarım
O zaman düşünürüm en güzelini ölümlerin
Sen o saatleri bilir misin?
İşte ben o saatlerde yaşarım,
En içlisini ağlamaların

Toprak nasıl çağırır seni içine
Burun deliklerine temas edip dolar ciğerlerine
Yağmur ıslatıp yapıştırır elbiseni tenine
O zaman küfrederim gökyüzünün ağladığı saatlere

Bir zevk alamazsın içtiğin sigaradan
Islanır söner iki parmağının arasında
Kaşlarından yanaklarına süzülür
İnsanların en kederli bakışları o zaman görünür

Gökyüzünün ağladığı bir saat vardır bilir misin?
Parlayan güneş kararır
Mavilik kaybolur
Gökyüzü griliğinden utanır
Bağırır
Bağırır
Bağırır

18.05.1998