Gökyüzünden Şiirler Yazdım

Kan damladı yazgıma
Düştüm..
Yıkıldı artık sözcükler
Tutmuyor protez dudaklarım
Desteksiz yürüyorum yollarda
Bir köşe başı ki
Bozuldu düşüm
Vuruldum ve düştüm
Sicilime al düştü
Koşma artık şehrim
Alacağın bir nefeslik ölüm...


Ölmeden dirilebilir miyim ?
Sözcüklerimi dilime muska yaptım
Gözlerimi bağladım sana
İki kubbelik taç mahal
Hicret var bugün gönlüne
Aç kapılarını sonuna kadar
Aşk dediğin can yakar
Sonsuzluğa bağlasan da
Sonu vardır her şeyin


Aslına döndüm aslı ettim
Dağlara döndüm
Bir kerem edemedim
Söz açtım söz meclisinde
Dervişin olamadım
Ben senin dergahında köleydim
Sen bir sahip olamadın
Bir ölümlük nefes bıraktın
Şahidi olmadın..
Son karanfille
Tabutsuz dünyaya gömdüler
Kefen diye seni biçtiler
Ömrümü sormaya gelen melekler
İlk adını sordular

Bilemedim..Bilemedim..


Sen görmesen de
Karlar yağıyor üstüme
Son baharda ıssız bir bankım
Her gelen aşkı karşılıyorum
Sararmış yapraklarla
Zemherinde kaldım
Bir soğuk musalla taşına
Adımı yazmışlar
Kafamı çarptım
Bakma yüzümün nemine
Yağmurdan sonra
Ağlamam gökkuşağına
Bilirim her renk doğar
Kendinden sonra
Boyasam da kendimi
Kaç oyunda bulurum bir seni
İstop oynasam atsam ölüm rengi desem
Tutunabilir misin ben diye
Ölsem bir nefes
Değer mi nefesime


Kan damladı yazgıma
Düştüm..
Bozuldu düşüm
Vuruldum ve düş\tüm...

Gökyüzünden şiirler yazdım