Gökyüzüne Düşer-ken

Ruhumun yer altından
Bu yabansı sessizliğe...
Avuçlarına sis düşen
Mabedi olmayan ayin
İzdeki gölgeleri kazıyor
Mum alevinden yapılma
Suretler, ağıtlar, sesler..
Düş-erken (di) !
Karanlığa sürgün ebedilik oysa duyduğum;

Ruhumun yer altından
Gökyüzüne düşerken

Dünyadan geçerken insan
Bir köle oldu
Başları
İzdeki gölgelere
Eğik.
Bir kum tanesi kayıp
Penthos' un gözyaşına dokunur
Kumda keder,
Çöl feneri
Orion' un kılıcından keskin
Güneşin hapsolduğu çölde kördüğüm
Bir kum tanesi oysa gördüğüm;

Ruhumun yer altından
Gökyüzüne düşerken



Uykusuz rüya, abislere gömdüğüm
Anka kanadında iç' ten salıncak
Gece yarısı gezgini
Ey gözsüz gözcü!
Rüyana uyu
Issız, izsiz
Sessizlikte hiç' ten alınıp
Uçurumda asılı kalır ancak
Bir riyasız düş oysa öldüğüm;

Bir ölümden daha tutuyorum
Ruhumun yer altından
Gökyüzüne düşerken
...




3.3.2015

03 Mart 2015 35 şiiri var.
Beğenenler (1)
Yorumlar