Gölgeler

Bilmem bilir misiniz?
Akşam olunca gölgeler uzar.
Bir başka olur o zaman ha!
Bir başka yalnız hisseder insan kendini.
Bir başka bi çare.
Nah! yumruk kadar bir şey...
Gelir tıkar boğazını.
Zor yutkunursun.
Dolaşırsın İstanbul'un pis sokaklarını.
İnsanlar hep üstüne üstüne gelir.
Sen ağzında sigaran, omuzların kalkık,
Ellerin ceplerinde.
Öyle bir ruhi halet içersine girersin ki.
Dertleri zevk edindim misali...
Dertlerini içersin.
Çok duygulusundur ha çok!
hem sen istersen...
Geçtiğin her kaldırım taşı için bir şiir yazarsın.
Sonra uzayan gölgeni seyreder,
Ona uyup Yenikapıya inersin.
Gözlerini kısarak
Denize yarısına kadar gömülmüş,
Akşam güneşine bakarken...
Islık çalmak istersin...beceremezsin.
İşte sen...
Bir Eylül akşamının
Yenikapısında hayırsız adaya bakarken...
Bimem bilir misiniz? akşam olunca gölgeler uzar.