Gölgelerimizin Türküsü

Beklemek beklemektir sevgilim

eskisini de yenisini de

işte bu yüzden bazı şehirlerde ölüler

kurumuş gözlerinin inadına

olabildiğince diridirler

lakin mevsim seçmeksizin

yollarda düşlerini satanların susması

konuşmalarından evladır

öyle ise saçlarını

usturalara vursak kadınların

erkeklere benzer mi kaderleri

olmazsa bir iklimden ötekine geçer gibi

karışık dursak

birlikte yaratılmışlar olarak

ya doğurmasınlar artık

ya da Tanrı öldürmesin doğurduklarını

çünkü matemsiz mevsimimiz kalmadı

ne fark eder deme sen de şimdi

fark ederine bakmaz kalbimizin sesi

eskiyoruz sanıyorlar ah ettik sadece

sevdikçe kaybettiklerimizin

kaybettikçe sevdiklerimizin üstüne düşen

makamsız notalarımız için

gerdikçe koparttığımız bu kaçıncı tel

tınısız gölgelerde

oysa duvarda duran şekillere bakıp

aslımız sanıyorlar gölgelerimizi

nasip denen bir dağa çıkmışız her yanımız eksik

sırtımızda yüklerle yakalandığımız kış bile

sevdiklerimizi aratmıyor hani

üşüyor muyuz yoksa düşüyor muyuz

karanlıkta belli olmuyor sevgilim