Gömüt

sabah kuşlarının yüreğime fısıldadığı bir ıslıktın önce
adından şarkılar türetmemiştim henüz hayat

tablolardan güller devşiriyordum
bir sen oluyordu bir güz her desen
aşka yollar çiziyordum yokluğunda
yürek ceninlerini sallıyordu umut
santim santim büyüyordum
annemin sandığından yayılan
naftalin gibi
tanıdık anılar saklıyordum
hayat kesemde

buruşuk kimisi sudan
yaşanmışlıklar öncesi
kestirilemeyen gömütler
ve binlercesi

güneşe uyanmak isterken bedenim
buz kesiyor ruhum
akreplerin gölgesinden
doğaya şiir yakışır
ve bir meltem esintisi
yüreğe aşk
çocuksu bir cıvıltı
ve sonsuzluğuma
kuş sesi

güz geldi tabu/t/lar yıktım
güz geldi yüreğinle şenlendim
ve bir güz günü evlendim
kordon boyu mutluluklar

hücrelerim kafkas
zihnimde sahipsiz bavullar
uzayıp gider şu göçmenlik
bilinmez kaç iklime

kalemim Sivas
d/okur durur
bir kilimden farksız
yüreğine düğümlü

hayat
çöz ya da bağla
değişmez hüküm
silinmez mührün