Gonca Güle Davetiye

Önce bir damla düştü, seni ilk gördüğüm gün,
Kavrulmuş toprağına, çöl misali gönlümün.
Sonra tatlı bir meltem, çıkageldi derinden,
Süpürüp çöl tozunu, 'bahar' dedi yeniden.

Ben çoktan unutmuştum, güllerin kokusunu,
Mehtabın lezzetini, güneşin doğuşunu.
Şimdi tatlı bir telaş, kelebekler şenlendi,
Gözlerinin rengiyle, bu bahçe yeşillendi.

Bülbüller sana söyler en güzel şarkıları,
Cümle çiçek bekler hep, getirsen de baharı.
Bu nasıl mevsim imiş, ömür katar ömrüme,
Gel naz etme gonca gül, gel sultan ol gönlüme!

29.05.2011, İzmir