Gönlüm Barışta
Nice deli koylarda ısladım ben bu aşk'ı
Utangaçlığımı sakladım bin bir telaşla
Hazin bir türkü oldun sol böğrümde
Yenik düştüm, seninle olan savaşta.
İçimdeki ukde yalnız seni yaşamaktı
Böğrüme tipi başımda kar, zaman basamaktı
Dertli kemanı kırdım dilim susmakta
Tüfeği kırdım mumluyu gömdüm taştan mezara.
İkindileri böldüm kırk eşit parçaya
Çıkıp gittim uzak mı uzak taşraya
Mazimin karanlığında ışık oldun Cemilem
Gönlüm uzak umut olsada barışta.
Cıvıltılı koylarda denize bakan çocuk oldum
Yaprak oldum rüzgâr oldum
Gün döndü hiçranında ağıt soludum
Seninle sonu olmayan yarışta.
Boynumda asılı gerdanlık gibisin
Şairin hayal ettiği en uzak ada sen olmalısın
Sana ulaşmak öyle zor ki
Son sözümde yüreğimi savurdum
Ruhum sana doğru haykırışta.
Cemilem..
Yine Kadir beyden güzel bir şiir okuyorum. Cemile'ye olan aşkı için ne çok uğraşıları olduğunun şiiri. Bir savaşa benzetmiş bu savaşımı. "Yenik düştüm cemilem Seninle olan yedi düvel savaşta" Cemile içinde bir ukte olarak kalmıştır. Ona kavuşamamk, bir yenilgidir.Ama ondan uzak kalmış olsa da hala savrukluğunun nedenidir bu sevda. "İkindileri böldüm kırk eşit parçaya Tüfeği kırdım mumluyu gömdüm taştan mezara Çıkıp gittim uzak mı uzak taşraya Mazimin karanlığında ışık oldun Cemilem gönlüm barışta" şiire adını veren sözün de içinde olduğu bu bölümde barışta olmasının nedeni vurgulanmış. Mücadeleden vazgeçmişliği tüfeğini kırmasıyla imgelenmiş. Bulunduğu mekandan uzaklara gitmiştir. Artık geçmişin mutluluyla avunurken içinde bulunduğu ana da hala onun sevgisi ile bağlanmaktadır. Anlamı yormuyor. Duygusu zarif. Dili itinalı. Tebrikler Kadir Bey.