Gönlümdeki Boşluk

Yine bir pazar gecesi 

Yine eflatuna bürünmüş 

Issız, yorgun, gökyüzü 

Kasvetli bir hava hakim 

Kaldırımısız sokaklara 

İçimden onca şey geçerken 

Güneşten kadehte bade sunar bana

Ak sakallı dede 

Sonra gülümseyip gider 

Kafdağının ardına 

Gönlümde bir boşluk var 

Büyük bir boşluk 

Ama neyin eksik olduğunu bilememek 

Bana acı veriyor 

Kimi zaman sözcükler

Kimi zaman uzaktaki sevgiliydi

Eksik olan

Şimdi yorgunum 

Yaşlı Selvi gibi

Yağmurun ilk damlasını bekliyorum 

Yapraksız dallar

Çatlamış dudaklar misali 

Bekliyorum sadece 

Bazen ardı ardına 

Sarar beni kelimeler

Bazen ise uğramazlar 

Sanki küsmüşler bana

Ama bilirler 

Onlarsız yapamadıklarımı 

İçimden bir ses der ki

Git başka diyara

Ama bırakasım gelmiyor 

Saçlarına ak düşmüş yıldızları 

Eriyip giden dağları 

Hatta 

Gözyaşı dökmez bulutları 

Bırakasım gelmiyor öylece 

İşte 

Rüzgar selamlıyor beni 

Bense boşluğu doldurmaya 

Durmadan gayret ediyorum 

Yok...Yok...Yok...

Ne içtiğim bade

Ne de sözcükler

Derman bulamadı aciz gönlüme 

Tükenmek üzere kum saati 

Zaman acımasız 

Bir Hüthüt kuşu gelir uzaktan 

Avucumu delip geçer 

Taşıdığı gül dikeni 

Ve birden doluverir gönlüm 

Gereğinden fazla 

Şimdi uzanırım  sırtüstü yere

Bırakırım kendimi 

Doğanın eşsiz düzenine 

Ve bir yağmur damlası düşer 

Alnımın üzerine