Gönlümün Kuzey Sahili

Uzadıkça yollar tenhalaştı yüreğim
Duraklar arası mesafeler uzadı
Beklentilerimin şafağında yokluğumla kalakaldım
Yalnız mıydım acaba
Ya da yalnızlaştırılmış kalabalıkta yıllarca aldandım
Sendin belki kahkahalar atıp kalabalıklaştığım
Gidince anladım
Kalbimin kuzey sahili karla kaplandı
Yamacımdan yuvarlanıp yokluğuna uzandım
Göğsümde koca bir delik, seni kaybettim
Resimleri kaldırınca odamdan unuturum sandım
Gökyüzümden yüreğime düşen damlalar vardı
Fırtına öncesi sessizlikten beter bu
Belki de hasret bana seninle kavuştu
Güneş kurutur sandım yağmurunu
Yağmur kokusu alır sandım kokunu
Sandım ki ben kendimle el ele verip unuturum
Meğer sen giderken beni de götürmüşsün
Şimdi el uzatabileceğim bir ben bile yok
Heybemde sensiz bana yer yok
Karardı gökyüzü bulutlar ıslak ıslak
Gece uzadıkça uzadı ve kavurucu yalnızlığın bedenimi kuşattı
Hadi iki gözüm aç gözlerini yüreğime
Sal gitsin kokunu bedenime
Beklentisiz yaşamak koymuyor adama
Ama beklentilerinin içinde seni bulamamak
İşte o var ya ölüme yol açıyor
Kapımın eşiğinde nöbete durmuş beni bekliyor
Gelecek misin yoksa ama acele et
Çünkü bulacağın bir ben olmayacak