Gönlüne Dalıverdim

Yâr, bu sabah, şafakta bir kuşun teleğinde
Uçan dudaklarını gülerken buluverdim.
Seherde, serin yelde, bir bebek beleğinde
Ağzı süt kokan çocuk saflığı doluverdim.


Nur saçardı ay yüzü bu ara bu evrede
Şu karanlık dünyamın ışığı bu çevrede
Zümrüt gözleri idi; tutulduğu devrede
Güzel iki çift lafla gönlünü alıverdim.


Elinin kınasına bakıyordum sakınıp
Gözleri sürmeliydi alttan altta bakınıp
İçimden, Allah'ıma yalvararak yakınıp
Benim olsun diyerek duacı oluverdim.


Dedim ki; uçan kuşa, al beni ona götür.
Dedim ki; kanadında, ağır olursam sen sür.
Ya Rabbi yüreğimi yârimin uğruna dür.
Yâr duymadı sesimi çakılıp kalıverdim.


Kördüğüm ettim dili aşk ile dolayarak,
Ateşlerde erittim korları yalayarak,
Kendimi içten içe yâr için bulayarak,
Ruhumu bir boşlukta, ağyara salıverdim.


Ana yok, baba yok ya, acı yaşamış kat kat
Yaşarken öksüz, yetim felekten yemiş tokat
Kaderini beklerken sinesi dolmuş şefkat
İşte o melek kızın gönlünü çalıverdim.


03.08.2012 / Elazığ