Gönül

Ey gönül...

Ben yeter dedikçe isyan eder durursun
Her günü bir bilip,
Dünyanın gözünde kendini bulursun
Zorunu tatmadın değil bu dünyanın.
Gözyaşı akıtmadın mı toprağına?
Sen bilmezsen ,ben bilirim.
Senide yaraladı aldığın nefes
Acılı yollar üstünde çok ayak izin var
Toprak bilir üstüne akıttığın kanları
Gökyüzü özgürlüğü bilir ama;
Sen esirdin açık havalarda
Güldüğün anlar olduysa da unutturuldu sana
Daha da gülmez o yüzün,
Dünya bile senin olsa
Bak şairin elinde bir kalem,
Ne acımasız yazıyor
Seni senden iyi bilen
Acının kendisidir evlat


Ey gönül...

Canımı yaktın taa can evimden
Artık mutlusun,
Gözlerim görmez oldu aşkın büyüsünden
Sebebi yokluğun,
Varlığın acısıymış aslında
Güneşin battığı gibi hüzünlü ayrılıklar
Bir kıyamet ki koptu.
Umut etme güneş doğmayacak..
Karanlıktan kurtuldu,
Beyazlar kir tutmaz artık.
Yollar biter, sabır bitti çünkü..

Gönül küstü,
Dünya telaşı çileydi ama bitti
Yol bitti gönül,
Ne kaldı geriye..
Ömür bitti
Nefes bitti.
Damarlarımda kan bitti..
Gönül bende ben bittim
Artık lal oldu dilim
Kelam bitti..


bySAYGIN

10 Ağustos 2011 34 şiiri var.
Beğenenler (1)
Yorumlar