Gönül

GÖNÜL
yalan sevdalardan bıktım usandım
bana neler ettin bilmedin gönül
gördüğün her çiçek bal verir sandın
gönlünün yaverini bulmadın gönül

hangi dala tutundunsa kırıldı
kurduğun hayaller hep yarım kaldı
gönlüne göre bir seven olmadı
hala ümitlisin yılmadun gönül

hazana yolcusun bak bir haline
hüzünler takılmış gönül teline
böyle masumane sevmek neyine
aklını başına almadın gönül

yarınların meçhul dünün firarda
senin aklın fikrin hala baharda
bir sızıki işte ta şuranda
çaresiz derdimi bilmedin gönül

bilmezmisin sevda pazara düştü
o eski sevsalar nasılda hoştu
sen kelebek bu can peşinden koştu
bir türlü insafa gelmedin gönül