Gönül

Yoruldu gönül kervanım
Kesildi kuldan gümanım
Dinlenesi yer sorarım
Gidilesi yol ararım

Gönül yolda yorgun iken
Acıtmıyor batan diken
Yokuş iniş fark etmiyor
Erinmeye güç yetmiyor

Nice canda gezdin gönül
Neden böyle bezdin gönül
Ruhun ince kim bilecek
Ele düşen el çekecek

Bilmez misin dünya handır
İnsan gönlü bir kervandır
Gelen geçer konmaz orda
Çıkar varsa işin zorda

Hana girme vuslat yoktur
Yolda donan sorma çoktur
Var git kışa güze yaslan
Seni seven canda paslan

Sevmeyene olma ağyar
Gelir birgün postun soyar
Seven ile bin bir cefa
Olur bir gün gelir sefa

Der Nazmiye akıl gönül
Sevgi ile takıl gönül
Seni bilen anlar derdin
İster iken bak ne verdin