Gönül

Söz dinlemez deli dolu coşarsın
Yüce dağ başında yel misin gönül?
Bir güzele mecnun olur koşarsın
Boz bulanık akan sel misin gönül?


Kanadın yok mavi göğe uçarsın
Dertsiz başa türlü dertler açarsın
Uslanmadın, nice hüner saçarsın
Aklını yitirmiş del'misin gönül?


Bir zamanlar kışı bahar sanmıştın
Bir bakışa, bir edaya kanmıştın
Kaf dağında bir hayale yanmıştın
Alevden dökülen kül müsün gönül?


Uzaklara uçma dedim bin kere
Nefesin tükettin hepten boş yere
Uyan düşten ayakların bas yere
Bülbül-ü şeyda da dil misin gönül?