Gönül Ağrısı

yüreğimin taşı açılsın gülüşüne
bahar tadında gamzesi açılır
yüreğimdeki şiir defterine yazılan
dipnot acısı.....
olsun gönlümün son ağrısı

keşke
şiirimi kentin varoşları satsa
bu kadar pahali olmazdı
belki varoluşlar şiiri olurdu
bel ki kim bilir

kaldırım tenhalarda yürüyen
adamın hikayesiydi dizeler
kaldırım çiçeğin tetirginliği
ayak sesleri kaldırımlar

kurtarmazdı tangoları
konak bahçe demindeki susam
ne kaldırım çiçeği
ne sokak sesi
nede konak gül bahçeleri

aşklar bir bir yıkıldı meze sofralarında
bu şehir yine dardı
sana benziyordu aynı
kendin olmayan şatavatlı gölgeler
yürek sızısı ağrıyan ölü kentin insanı
ne son nede ilk
kalan varoluşların ayak izleri
şiirimin en acı yanı yaralı kaldı
dost bildiğim cevhere
ve
kentin küçük tango ları
sokaklar buz tutmuş kar yağıyor
tangolar dolaşır gidişi bilinmez
bederim oldun her zayatında
baharı kışa döndü

yaram sevdam deli
geçti bahar rüzgariyle
nerden hayran kaldın cemaline
sensiz olamam
o mekanın dar
ziyan olmadan gel

tut elimden gidelim
eller viran bağlar
bırakma
senden ayrılmak ölüm
gitme gel
yolu yol eyleyelim
sevda ağacın doruğunda...
gönül ağrısı yol alır..


28/01/2011 - Karataş