Gönül Dilinden

İnsana verilmiş cüzzi irade
Kimin haddine karışmak ona
Sızlasan söylesen kimin umrunda
Her insan seçimi yapar kendi de
İrade olur kendi seçince.

Olsun artık iyice belli
Seven sevmeyen gayri
Bıraktım gönül kuşum uçsun da
Dalına konacak bir gül olsun da.

İşte insan bir derin dalga
Vurur yüreğine sözün incesi
Kimine kendi kanar da söyler
Yüreğin birincisi gönlün incisi.

Durul artık böyle nedir isteğin
Yaralı bir gönül ki kanar içerden
Dertleri sözleri dışına atar
Sözlerin güzeli dilimden taşar.

Sonunda gelip geçecek ömür
İnsan sevdiğine gönlünü verir
Nasıl bir hikmettir arar bulunmaz
Birden dökülür kalbin dilinden
Anlayan dinleyen gönlün halinden.

Hayatı hikmeti bildiren Rabbim
Ne güzel insanlar var etmiş dedim
Açtım penceremi sabah güneşi
Gördüm ki Rahmet Rahmet olmuş gözleri.

Her damla yağan su idim
Düşerdim göğünden bir damla yere
Tutan olur muydu seherde böyle
Yine coştu bu gönül artık durulmaz
Allah'ın hikmeti çoktur, hepsi bilinmez.

Bir küçük ceviz kabuğu gönlüm
Attım büyük okyanuslara
Nice zaman geçti zaman içinde
Suların dalgası gönül halinde
Bir kıyı bulur kendi halimce.

Haydi artık toplan yüreğim
Okyanuslar yaratan büyük Allah'ım
Kimseyi haksızlık etmez ki Rabbim.
Herkese verilir kadrince nimet
Asıl güzel akıbet, ukbada elbet.

(Ekim 2010 İstanbul)