Gönül Elma

Olmuyor imiş ne tadı ne de tuzu,
Bölünüp bekleyen elmanın.
Kararan gövdeler zehir içiriyormuş kalplere.
Oysa ne de severdin sen, ısırınca çıkan sesini elmanın.
Ne kaldı ellere,
Çürük elma sapından başka ?
Ona benzer bir dünya,
Bir de ben.
Nerede kalabalığı buranın ?
Nerede bozuk düzeni ?
Gördüğüm bir elma artık benim,
Bir de hatırımda kalan gözlerin.