Gönül Gözü İle Görmeli

Gökyüzü açık güneş pırıl, pırıl öğlesine sevecen
Deniz masmavi baktığında alabildiğine engin
Ufuk çizgisinde birleşiyor gökyüzü ile sanki tek mavi
Ömre bedel manzara güneş ışıkları fışkırıyor denizden
Gönül gözünle bakarsan bir birine sevdalı sanki her şey
Gönül gözümüz doğarken kapanmış görmüyoruz ki bir şey
Bakar kör olmuşuz görmez olduk artık bize bahşedilenleri
Enginlerden esiyor tabiatın sevgi dolu yelleri
Unutmuşuz artık milletçe bazı kutsal olan günleri
Manevi değerlerden uzaklaştı sanki yetişirken neslimiz
Batıdan ilim, teknoloji yerine ahlaksızlık aldık hepimiz
Bozulmaya başladı aile denen toplumun temeli çekirdek
Ey milletim bu vurdumduymazlık daha ne kadar sürecek
Sanki hiç derdimiz yok Akli selimler çıkarır oldu maraza
Unuttuk biz her şeyi oynar olduk artık kolbastıyı toz toza
Yasalarda uyduruldu zamana her suçu ediyor tıraş
Artık oğullar keser oldu ailelerde hem kol hem de baş
Yazmaktan vaz geçmiştim ehil olanlar yazsın diye
Ehliyetsiz atanan bürokratlardan milletim çok çekti diye
Akil adam görünümünde olanlar hep tutuşunca kavgaya
Benim gibi akılsızın yazdığından kim bilir ki kimler ne anlaya.
Bakarken gönül gözü ile bakmalı sevgi ile kâinatı sarmalı
Benim gibi cahillerde hem okuyup hem de yazmalı.
Ustalara selam kendimi Abdurahman çelebi sanmaya devam.