Gönül İnzivada

İspirden başlar duygu seliyle akmaya çoruh
üryanlığıınla içinde yıkanır bu dingin ruh

susturmuştu mavi berraklık
isyan dokuyan serzenişlerini
hangi ölümdü seni kovalayıp korkutan ey şair
hangi sevdanın adını koymuştun aşk'a dair
gözlerini ilk bu zirvede kamaştırmıştı gökkuşağı
elinin kınası mühür vurmuştu,dağların hüznüne
şimdi avazlarının buruk tınısı neden
ah bir bilsen
nasılda eritiyor gözlerinin buğusu,karları
oysa bakir düşlerini,yeşil kırlarını
kardelene çevirip,karlarla örtesede büyülü haziran
reyhan kokulu dudaklarındadır ferman

aç yüzünün yaşmağını yörük güzeli
dökülsün ferman okuyan dudaklarının gazeli
kınalı avuçlarının bereketiyle doysun yüksekteki aç kartallar
maniler sırayla dizilsin
sazıyla sözüyle,derdine eşlik etsin ozanlar


şimdi kangren olan bu sevdanın
hangi kolunu kesmeli
matemi büyük,yası arş'a değiyor
haziran karları eriyene kadar,bu göçmen çadırında
gönül inzivaya çekili,dua ediyor...