Gönül Kervanları

Güneşin saçaklarında
Bir ağıt türküsü kaldı
Yağmurlar yağmadı günlerce
Uykular haram oldu

Deli taylar kayboldu yangın ormanlarında
Bir çığlık kül etti
Yüreklerin sevda bahçesini
Bir gözyaşı kaldı hasret limanında

Baharlar yetim kaldı
Toprak ana çağırdı
En yanık bağrıyla
Çorak oldu gönül toprakları
Döküldü umudun yapakları
Dağıldı güller kurudu

Rüyalar garipleşti
Ömürler harman oldu sevda burcunda
Gönül kaleleri yıkıldı
Mevsimler güze döndü
Baharlar yandı kül oldu

Kervanlar göçtü gurbet yurduna
Veda toprağına filizlendi yürekler
Başka mevsimlerde
Başka baharlarda
Bambaşka bir dünyada
Gül olup açmak için

Ve ölüm gülleri ne kadar da güzeldi
Sonsuz mutluluğun cennet şarabıyla...

.....

Çalındı baharlar ,yandı hikayeler .
Hicran gölüne döndü dünya
Serçenin gözyaşlarının ahını aldı sevmeler
Gün döndü ,
Vakit geldi çattı
Ve umutlar kabir taşında gül olup açtı...
...

Yine gece de gam var
Yine gözlerimde nem
Ben seni çok özledim
Ey kalbi nurum...! Bir tanem...!
...