Gönül Kıblegahında Tutmuşsam Yosun

Gizli sevmeler-deyken dili ömrün
Gözlerimde ruhumun izdüşümü
Vermişken kadere ebedi hali
Doyurmaya çalışır cephesinde gönül...

Bazen, geçmişi sessizce seyreden bir duygu
Bazen sınırsız debdebe ve nüfuz bir istek
Bazen hüzün ve doyulmamış bir aşk
Bir saygı duygusu
Bazense mutlu bir olayın tutkulu anısı
Kırk yıllık hatırı acıyla, çöküşünde

Sonuçta tüm sözcükler kifayetsiz
Soğuk bir çemberde bir daralarak
Bir genişleyerek başımı sıkar, sıkar
Akıl kar eylemez, ayan halim
Geçmişe dönen hayal dünyamla

Belirsiz ümitler hemhal
Anlaşılmayan arzular artık muhal
İmkansız mutluluğum bendedir devası
İmkanına inanma bulanıklığında

O zamanın değerlendirilmeyen
Bütün dakikaların nevası
Raks ederken, cümbüşü çalar geceye
Eğlendirirken üzülür elbet zatına
Üşüdükçe fasılları bilmeyene

Ölçüşür mü eteğinde yalnızlığın ihtişamı
Bu ayaklanmada, koşan şimdiki zamanı
Neticede hayatın özeti melankoli
Hüzünler yazılır en güzeli
Mutsuzluklar yazılır, yalnızlıkları
Sonra düşünürüm de...

Mutluluğu yazmak da, ifade etmek de daha zor
Bu kefaletli dizelerimle!