Gönül Meyleyler Sana

Mey-l eyler deli gönül sana.
Neş-r eyler gönül fermanı.
Sen ola gönül dünyamın didarı.
Ak eyle gönül dağımı, pınarımı.
Ferman sal yürek burcuma.
Ruhsat ver derunumdaki senli aşka.
Senden başka yok kalbime perçin .
Vardır ruhunda dolanan aşka meylim.
Hitabetim divan, seslenişim beyittir.
İşit artık aşk ile çağlayan sesimi.
Bilmezsin ruhumda tutuşan ateşi.
Vurduğundan beri gözlerime aksin,
Bilmedim kendimi akıldan zengin.
Divanelik yoluna mecbur eyledin.
Gariplik yoluna meftun eyledin.
Bir garip sevdayı hicranla destan eyledin.
Bu garibin aşkını da Kaf dağına salıp perişan eyledin.
Yol iz bilmez idik, kılavuzumuzu hüzün eyledin.
Dağları tepeleri menziline diktin.
Kaderi sen bilene cihanı dar ettin.
Şimdi şairlik düştüyse bize,
Gayrı artık bekleme ak mısraları menziline.