Gönül (REYHAN'A)

GÖNÜL

taze ekmek kokusuydu
o yemeğinin tuzuydu
gidipte seni unuttu
şimdi ona açsın gönül

onun sevgisi faniydi
seninse aşkın bakiydi
vurmadan öldürdü seni
sen mezarsız kaldın gönül

sevme dedim dinlemedin
hayırsıza gönül verdin
sana söz geçiremedim
şimdi yanıp ağla gönül

bak akşamdı sabah oldu
gözlerine yaşlar doldu
içindeki son unudu
yitir artık dönmez gönül

imkansızdı sevdin onu
getiremedin sonunu
aradaki uçurumu
gör dedim bakmadın gönül

ben seversem sever dedin
onu kendin gibi bildin
sonunda ateşe düştün
kül oldun savruldun gönül

değmez dedim dinlemedin
aşk herşeye değer dedin
değersize değer verdin
sen değersiz kaldın gönül

biter dedim bitmez dedin
gider dedim gitmez dedin
ona bel bağlama dedim
şimdi öksüz kaldın gönül

sözleri hikaye dedim
bakışları sahte dedim
onun aşkı yalan dedim
kanma dedim kandın gönül

gülene ağlama dedim
sevmeyeni sevme dedim
gelmeyene gitme dedim
bak yollarda kaldın gönül

yaptıkları kar kalacak
aklı sende kalmayacak
seninse için yanacak
dedim dinlemedin gönül

dağlar kızı ryhn dedim
ona sevgin yetmez dedim
onun gözü cepte dedim
kör oldun görmedin gönül