Gönül Verince

Ayrılığın çehremi sarıp sarmalarken
Seni bir daha göremeyeceğimden çok korkuyorum
Gözümdeki damlalar teker teker dökülürken,
Seni unutmaktan çok ama çok korkuyorum...
Sesine, nefesine o kadar hasret kalmışım ki;
Her adını duyduğumda kafamı o yöne çeviriyorum
O Ceylan gözlerini öylesine özlemişim ki;
Sana benzeyen birini gördüğümde gözyaşlarıma hakim olamıyorum...
Seninle donattım her bir uzvumu
Seninle yaşadım, seninle yaşlandım bir ömürü
Seni sen yaptım sevgimle, ben de sen oldum
O güzel gözlerinin içinde daha yedi yaşımdayken yok oldum...
Beraber ağladık bazen , beraber güldük seninle
Dertlerimiz ortak olmuştu, kaldırmıştık el ele
Ne olurdu gönüllerimizde bir olsaydı keşke,
Dünyanın hem en acısını hem en tatlısını yaşamıştım sana gönül verince...