Gönül Yan Çizer Gibi
Elim kalem tutalı değişti sanki huyum
Dilim sır tutuyor da gönül yan çizer gibi
Göz kırpıyor kaleme çalkalanıyor koyum
Durmadan anlatıyor kendisi yazar gibi
Sinemde el kadar et sözün bittiği yerde
Sus dedikçe dillenir düşürür beni derde
Oda haklı kendince bunca kahır var serde
İçmek nedir bilmem de bu yürek sızar gibi
Sanki bu değil idi taşıdığım mücevher
O alevler içinde gözümden yürüyor ter
İsyan ediyor yine benden özgürkül ister
Yol alıp yürüyecek estirip tozar gibi
Bazen geri dönüyor geçmişi ayıklayıp
Sustuğum haksızlığı kınayıp ayıplayıp
Kalmadı sayesinde gizli saklı bir kayıp
Kazma kürek çalışır geçmişi kazar gibi
Kul Garib'im dilim lal düşmüşüm bir arafa
Baş kaldırıyor bana bakmıyor bir tarafa
Biliyorum bu hayat çekilmez çile cefa
Yaralarını açtı eskimiş gözer gibi
Kim kızdırdı seni,kızım Emine! yazdığın şiirin,azardan beter. onlara darılıp,bürünme kine adam olanlara ,bu sözler yeter!
Bu şiirinde bir isyan kokusu hissettim,kutlar gözlerinden öperim.Çiçek.
Ah bu gönül yok mu hem seviliyor hem de yeriliyor. Güzeldi Emine hanım...👍