Gönül Yorgunluğu

Gönül bir kuş gibidir
Kanat çırpar sevgi ile
Nice güzel bahar dalı
Güzelliklerle bezelidir



Saftır altın gibi çocuk gibi
Neşeyle merakla bakar her şeye
Hayat bir oyundur eğlenceli
Uçar durmadan yukati daha yukarı


Önce bahar dallarını kırar
En sevdikleridir bunlar
Sonra kanatlari ućmaz olur
Güveni kırılmış kanatsızdır


Alçak dallarına uçar hayatın
Daha guven bulduğu yerdir artık
Yaşamak ve var olmaktır
Yalnız ve güçlüdür ama önemli olanı
Kaybetmiştir başkalarına güveni

Artık gönül yorgun bir kuştur
Kendi kurduğu kafeste
Özlem uzak diyarlara
Adı güven olan kırlara