Gor Çukuru'ndan Everest'e

Duygu kutuplarında eksik değil gel-gitler,
Kaç kuşağı eskitti en doğurgan ümitler...



Geçmişi karaladık bir mumca sönmek için;
Geceye tan bekledik hâyata dönmek için...



Güya feryat figandık engelin çokluğundan,
Rahat tepti sıkıldık zahmetin yokluğundan...



Tezatlar yumağında sömeşti kimliğimiz,
Binbir surata döndü rol kesen benliğimiz ...



Hepimiz aynı telin üstünde cambazlardık
Uçanın anısına kaçanı gammazlardık...



Tenser baygınlıkların kahkaha cümbüşünde,
Hayvanlaştı nefsimiz zebun hazlar peşinde...



Şebeklere maskara leyleklere şan olduk !..?
Esfeli Safilin'e düştük, perişan olduk ...



Artık yeter, derlensin kalan erdem gücümüz,
Kalksın Gor Çukuru'ndan Everest'e göçümüz ...