Gör Ve Öl

İlk dokunuştu Eylül,
O an gözlerimi kapattım,
Ve dokundu içime yalnızlığın güz sancısı.

Gri bulutlar yığılmıştı göz kapaklarıma,
Nedenini bilirim,
Güneş şakaklarıma değene dek aktı gözyaşlarım.
Us'uma sancısı düşen bir hayaldi bu,
Ne vakit değse kirpiklerim bir birine,
Denizin tuzu dudaklarıma çökerdi,
Yanardım.

...

Tüm bildiklerimi unuttum şimdi.
Tek bildiğim,
Aslında bütün adamlar âmâydı,
Kadınlarsa lâl.
Avuçlarım kırağı çalarken,
Dilim yaşlı bir yosmanın
Son çığlıklarını bırakıp gidiyordu düşümden.
Sonra bir bulut kaplıyordu içimi,
Bu ellerime sinen nikotin tutkunluğu,
Aslında bende ki sadece dudak tiryakiliğiydi,
Sevdiğim kaç adam varsa hepsini astım darağacında.

Gelen her baharı karşıladım,
Yemin ettim ki ilk dokunuştu Eylül,
Yeni yetme sevdaların habercisi gibi duruydu.

...

Ayak izlerine düşerdi başım,
Bir adım sana,
Diğeri yalnızlığa sürüklenen.
Ara sıra uğrardı rüzgâr pencereye,
Perdeler kıvranırdı,
Sanki bakire bir kız edasında.

Sonra ben derdim ki gülümseyerek,
Hoş geldin,
Nerdeydin?
Aslında ben hep sendeydim.
Hatırlasana!
Ilık bir Eylül'dü geldiğimde,
Gitmeyi hiç düşünmediğim.

/Hafıza kaybıdır sana duyduğum saplantı./