Göremedin Sen... Baba

yıllar önce bugündü
içimde bir sıkıntı anlam veremediğim
sanki bilircesine telefon edişim
konduramadığım ölümü
omuzlarına yüklenip gidişin

bu ne illet hastalıkmış baba
yaprak yaprak kurutup soldurdu seni


sanki durdu zaman
neyin bir anlamı kaldı baba
baba doyamadan sana cocuk yaşımda
nasıl bizi terkedip gittin
sen benim kahramanım değilmiydin
nasıl ölebildin baba

şimdi koşup kimin boynuna sarılacam
babam gibi kim kokar
kim cebime harclık koyar
ve kim senin gibi saçımı okşar

ağladım, ağladım ve kuruttum gözyaşlarımı
içime akıttım gözükmeyen kan uykularımı
hıçkırıklara boğulduğum umutlarımı
saçıma düşen aklara harcadım

babamdın, balık tutmayı öğretecektin bana
askere giderken uğurlayacaktın
gurur duyacaktın oğlunla
bunları göremedin sen baba

bak ;boy boy torunların oldu
abimde alamanyada
ben ise hala tek tabanca

görenler babana ne kadar çok benziyorsun desede
sevinmelimiyim buna ben baba

aynaya her baktığımda
tam on yıl önceki anı hatırlamak
eziyor yüreğimi baba

yaşayamadan cocuk sevinçlerini
yokluğuna alışmak kolay olmadı
ve bir gün toprağına yüz sürmeye gelecem baba

memleket havasında içime çekeceğim
üzerinde biten çiçeklerin kokusunu
sen toprağında rahat uyu baba

ben de bir gün uzanacağım yanına
seni çok özledim... baba...