Görmediler Beni
hep perdenin arkasından baktım hayata
dışarda yağmur fırtınalar kopuyor
herkes herşey birbirine karışmış
ürkütücü sesler çığlığımı saklıyor
çeşit çeşit insan geçiyor hayatımdan
perdenin arkasından bakıyorum onlara
net değiller onlarda
gözümdeki öfkeyi
yüzümdeki hüzünü
akan yaşlarımı
kaybolmak üzere olan hayallerimi
beni gerçeklerimi göremediler
hep gölgemle uzaktan duydukları sesime kandılar
içimdeki ses suskundu, vurgundu, durgundu
beni hiç görmediler aslında göremediler.
iŞTE KİMİ ZAMAN GÖLGE ŞEKLİNDE OLURUZ GÖKÇE VE PERDELERİN ARKASINDA KALMAMIZ GEREKİR O ANLARDADA...çOĞU ZAMAN MAALESEF GERÇEKLERİMİZ GÖRÜNMEZ..iÇİNDEKİ SES ASLINDA BİR NEVİ SENİN KISACA HEPİMİZİN ASLINDA TEL ARKADAŞI OLUR ONU DİNLERİZ.HARİKA Bİ ŞİİR OLMUŞ BENCE KUTLARIM...SAYGILARIMLA
zemo__