Görünmez

o gün nefret ettim yağmurdan
intikam alır gibi ıslatırken seni
sanki birtek sen varsın ıslanan
sanki bir tek sensin ıslanmayı hakeden

işte ogün kızdım kendime
neden paylaşmadım şemsiyemi seninle
neden yaklaşamadım sana
belkide utandım
bukadar ıslanmana izin verdim diye

belkide mutlu oldugunu düşündüm
neden düşündüm bilmiyorum
simsiyah rimeller akarken beyaz teninden
arındıgını düşündüm içindeki tüm nefretten

işte o gün küfrettim hayata
bir günah gibiydin bana
birdaha bakamadım yüzüne

her yagmurda
o durakta
beklerim hala
elimde şemsiyem hazırlıklıyım bu defa
günlerce çalıştım seneryoma
önce elini tutucagım nazikce
degnegini bana çarpma diye
sonra adımı fısıldıyacagım kulagına
beni göremesende
hisset bu sefer varlığımı yanında yine.