Görünmüyor Yüzün

derinlerimde binlerce senle dolu bir deniz
gözyaşlarınla beslenen
ağlamayasın diye kendini sömüren
bittiğinde gözlerin için öldüm diye kuruyan,
ıssızlaşan.
mahzenimde binlerce acı
hepsi muhtaçlıktan düşmüşler avuçlarıma
hayatının kalbi delik olanlar var aralarında
çocuğunun gözleri kör olanlar
seviyorum diyip kandırılmışlar en kötüleri
müebbede döndürmedim hiçbirinin cezasını
idamlarında ısrarlı
biraz da mutluluğa özlemliyim
yine de sordum son isteklerini
son bir isteği var acılarımın
güzelliğinin şahitliğinde ölmek istiyorlar
seni görüp temizlenmek
kırk tas sudan daha azizce geliyor bu tavır
kırk tövbeden daha kuvvetli
güzelliğin bir günah temizleme ayini.
kabuğumun altında yaşanmamış duygular
eline değilmemiş meryem kadar masum
sevilmek diyorlar adına
hiç hissettirmemiş kendini
ayaklarını yerden kesermiş
uçmak gibiymiş
bir üst katman,
astral seyahat hissi
bunun gibi hikayelerden örülüymüş,
benim penceremden masum diye sen görülüyorsun
ne kadar yakın
benim penceremden görünmüyor ama yüzün
karanlıkta da bakıyorum
aydınlıkta da.
uzaksın
oysa hem aç karnına hem tok karnına
içiyorum varlığını
hem de günde üç kez
içime işliyorsun sessizce.
yaşadığım evrenin dört üçü kaplıyken suyla
ben senle kaplıyım asice
senden hayaller kuruyorum
yaşıyorum mutlulukhane dediğim içimde.
dört mevsim üzülüyor kalbim dünyada
duysam gönül alan bir şarkı dilinden
beni sev makamından
bir kupleye de razıyım
yeter ki söylesen...