Göz Damlası

Kalbim haykırıyordu yalnızlıklara
Göğüs germiştim karşımda duranlara
Dem misali sevdadan anlamayanlara
Ne desem gönül bilmez insanlara...

Niçin kelimeler yer tutamaz
Neden insanlar kör döğümden uzaklaşamaz
Kaldırım taşları neden konuşamaz
Deniz gördüklerine neden şahit olamaz...

Yudumladığım çayı tadı kalmaz olmuş
Gül sevdadan; insan koku alamaz olmuş
Göz damlasının tadı kayıp olmuş
Buhar misali yer tutmayan sevdalar ibret olmuş...