Göz Yaşı

Bir damla göz yaşıydı,
Yanağından süzülen.
Koyunlarını otlatırken,
Kavuşamadığı sevdasını düşünen,
Onyedisinde ki genç kızın.

Toprağa karışmıştı o an,
Ulaşmıştı koca çınarın köklerine,
Sabah güneş doğduğunda,
Yürümüştü köklerden yapraklara,
Can vermiş, çiçekleri de açtırmıştı.
Bir sabah damla oldu,
Çiçeklerin özünden,
Düştü şıp diye akıp giden dereye.
Karıştı ya sulara,
Çağlayanları geçti,
Denizlere kavuştu sonra.
Denizlerde çalkalandı yıllarca,
Bağrı yandı tuzlu tuzlu,
Okyanuslarda gemi pervaneleri,
Parçaladı,
Balinalar yuttu,
Solungaçlarından çıkıp kurtuldu gene.
Ne limanlar gezdi,
Ne aşıkları izledi güneş batımlarında.
Yalnız başına, salına salına,
Seyahat ederken denizlerde,
Buhar oldu, uçtu semaya,
Pamuk gibi bulutlardı mekanı artık,
Ümitlendi tekrar yağacağım diye,
Bulutlarla gezdi durdu,
Yıllarca.
Kapkaranlık olmuştu etraf,
Ansızın bir çarpışma,
Bir gök gürültüsü.
Hah işte damla olmuştu,
Gene,
Bizim gözyaşı.

Uçtu, alçaldı yeşillere sarılmaya,
Gene o koyunları otlatan kızı buldu,
Yıllar önce gözlerinden damlamıştı ya.
Bu sefer saçlarına kondu,
Süzülürken yanaklarından,
Dudaklarına takıldı,
Islattığı kuru, sevgisiz,
Sıcacık dudaklardı artık.
Dudaktan kalbe bir öpücük gibi,
İşledi bir bir sıcaklığını.
Geçen yıllar ona da,
Mutsuz yaşayan kıza da,
Öğretmişti değerini,
Sevmenin, sevilmenin,
Mutlu olmanın.



02.05.2009.İst.