Gözümden Sakındığım

akşam ille bana kırgın sarılar kirliyken üstelik
kırlangıçların telaşı bitti dışarıyı duyamıyorum
üzgün kaldı bulutların toz rengi akşamüstleri üzerimde
kahırlı istasyon zamanlarıyla atılıyorum ağlamaya

yarınları yarınsız günlerimde caddelere bakmayı severdim
güneşin yarısını okşadığı büyük binalara güleç
annesinin ellerinden tutan kız çocuğunun esrik hüznü
apartman önü parklarında ölümü öldüren ihtiyar bakışlar
en ince ayrıntısına kadar ölçüsüzce severdim ötesiz
kare kare adım adım kulaç kulaç

gözümden sakındığım yalansızlık için terk ettim edeceğim
yerli yerinde ve düzen içi iç yankılarını ansal tatların
ve vardiyalı işçi kadar sade olmalıyım
kuşkusuzlukla bakmak için denize