Gözyaşının Işığı

Aydınlattı geceyi gözyaşının ışığı

Doğdu güneş her günkü doğduğundan anlamlı

Hasret kaçıncı kere yaraladı âşığı

Gökyüzü üzgün, toprak çâresizlikten gamlı.



Pişmanlıklar dilekçe yazdı kor damlalarla

Kehkeşanlar bir kalbin mâtemiyle inledi.

Çiçekler vicdanları mermerleri ısrarla

Yumuşatana kadar ağlayarak dinledi.



Bozulunca tılsımı esrarlı yalnızlığın

Kurtuldu bunalımdan rüyâlar sergüzeşti

Özlemi gözlerinden boşaldı ayrılığın

Her damlası ateşi tutuşturan ateşti.



Boğulurken sessizlik kendi izdüşümünde

Ertelenmez dâvetin festivali başladı.

Anlaştı ayrılanlar çile bölüşümünde

Issızlaşan acılar yalnızları haşladı