Gri Yalnızlık

Kimsenin okumayacağı bir şiir daha yazdım

Kalem utandı ben utanmadim, utanamadım

Çiçeklerin dilinden anlasam utanırdım belki

Henüz delirmedim ama oluyor konuştugum onlarla bazen

Onlar da birşey demeyince bıraktım bende utanmayı.

Politik olamadım, belki de ondan kaldım böyle

Gerçekler kimseye göre değil, bedeli ağır

Bu ağırlık beni görünmez kılıyor

Ordayım ama bunun kimse farkında değil

Oysa ben görüyorum maskelerinizi, hepsini.

Biliyormusunuz? Gözlerim ne kadar güzel

Sabah bir ağaç kadar yeşil, akşam toprağa dönüyor

Fakat hiç görmediniz, bakmadınız bile

Arkadaş farketmişti, ne kadar yeşilmiş diye

Tanışalı iki yıl olmasa sevinirdim belki.

Bir yapbozun parçası olmamı istiyorlar

Oysa ben tek başıma da vâr olmalıyım

Yanlış yerde doğru parça olmak, olmaz!

Doğru yerde bir bütün olmalıyım

Tek başına kalsam da, ben olmalıyım.