Gül Beyazı

Çöl kumlarında
Küle ateş harın yıldızlarıyla
Beyaz bir kıyamet çağlar
Gurbet vuslatıyla
Akar da akar
Gün yüzlü 

Güller

Yağmurun sinesinde aydınlık gözyaşı
Nar damlası toprağa ki
Haresinde billur dudaklar
Rahiyalar açar
Ellerimin beyazı kadar seviyorum bahçeleri
Geçerken sokaklardan
Uzağından seslenip bir hayalin
Bereketli aynalara sabrın ikrarıyla dalıyorum
Ben bazen ayaklarıma düşen karanlığın adımlarını duyuyorum

Işıklar içinde bir ırmağa soluklanıp
Sonsuzluğun beşiğiyle susmalar boyu
Ağaçlar kuruyorum
Bir fısıltının yollarında
Tüm kokuların renkleri ve
dünyanın
Sessizce dumanlanan gecenin uykusundan öpüyorum
Kitaplarımdan ki
Ellerimin beyazı kadar seviyorum yalnızlığı

Çığlık büyümelerin köklenen dallarına
Gül diyorum
İçimde dünya
Şiirlerle altını çizdiğim gül beyazı
Hep böyle mahzun kuş kanatlarında