Gül Harmanı Zihnim....

Hırçın dalgalarında Karadenizin
Durulur yüreğim...
O coştukça ben dinerim
Derdimi alır sırtıma sevgimle belerim...
Şaire son kelamımı edip
Alır arkama Karadenizi mavilikten yeşile giderim...




Nefesimi nefesine kattığım gece
Döner sırtını bana Karadeniz...
Çiçek açmış dalları barındırmaz beni...
Sinesine sakladığım ismini
Alır yellere verir...
Her gidişinde Karadeniz benden ümitsiz...
Hey başımı omzuna dayadığım Karadeniz...
Derdimi heybetine gömdüğüm...
Yasına geldiğim topraklarda
Sen dolu Karadeniz türküleri
Ağıt olur yüreğimde...




Gül harmanı şimdi zihnim...
Şafak vaktini bekler açmak için
Bir tek seni deremedi bir tek senle gülemedi
Ona yanar ve Karadeniz ağlar...
Karadeniz coşar ben yanarım
Geçmişine geçmişimi katarım...
Canımın dermanı olan maviliğiyle
Katarım geceme denizi...
Boğarım düşümdeki seni...
Mühürler kalbim kalemini kırar beynim yok oluşun...
Bir türkü eşlik eder sana...
Sesi inceden karışır geceye...
Sende dinle gönlümdeki hapsinde...



?canım sesemi geldin
Kadem basamı geldin...
Sağ olsam gelmez idin...
Öldüm yasamı geldin...?




Ben devam ederim düşlerimden seni itmeye...
Esmer canına yandığım
Hoyrat Karadeniz kokulum...
Şimdi seni hayallerimle Karadeniz de boğdum...
Dalga sesleri şahidim...
Derin maviler mezarın şimdi...