Gül Kokulu Mektuplarını Saklarım Koynumda

Bilirmisin bilmem sevgilim,
Aklına gelirde hatırlarmısın,
Bana gizliden yazdığın o,
Gül kokulu mektuplarını,
Hatırlamanı çok isterim,
Çünkü ben onları,
Hala kokularıyla birlikte,
Sevgimle koynumda saklarım.
Bazen onları çıkarırım,
O günlerimize döner,
Tebessümle okurum onları.
Sahi gül kokusu dedimde,
Söylemeyi unutuverdim birden,
Senin kokun ayrılırdı güllerin içinden.
Her nefes çekişimde,
Gül kokusu ayrı kokar,
Senin kokun ayrı kokardı nefesimde.
Sanada hiç sormayı akıl etmedim,
Nasıldı benim çiğdem kokulu mektuplarım.
Onlarda güzel kokuyorlarmıydı bari,
Ayırt edebiliyormuydun kokumdan.
Yoksa okuyunca uçuyormuydun mutluluktan.
Ne yalan söyleyeyeim,
Yerimde duramıyordum ben.
Kimse görmesin diye,
Okur,saatlerce koklardım gizliden gizliden.
Tabi bilirlerdi yüzümün kızıl renginden.
Acaba varmıdır şimdi bizim gibi mektuplaşan,
Acılarını hüzünlerini vede mutluluklarını,
Kokularıyla beraber mektuplarla paylaşan.
En çok sevdiğim mektubun,
Kırmızı zarf içinde,
Kırmızı gülle gönderdiğin,
İçini şiirlerinle süslediğin mektubun.
Onun yeri ayrıdır benim yüreğimde,
Ne zaman hüzünlensem,
Onu okurum her seferinde.
Ve neşem yerine gelir,
Kokunu çektiğim her nefesimde.
Sen ne yapardın,
Hadi durma söylesene,
Gizleyecek sırda kalmadı aramızda,
Bak mutluyuz işte yuvamızda,
Yalan söylemiyorum,
Gönderdiğin mektupların aha koynumda.
Ya benim mektuplarım nerede.
Kokumla bezediğim çiğdemler vardı içinde.
Yazdığım her satırına,
Gözyaşlarımı da eklemiştim,
Kavuşamayız diye bir korku vardı içimde.
Hadi durma söyle benim mektuplarım nerede.
Biliyorum saklarsın sende koynunda,
Okursun gizlice benim yokluğumda,
Huzur bulursun içine işlemiş kokumda,
Gel beraber okuyalım,
Ben senin kollarında,
Sense benim koynumda.