Gül Renkli Çocuk

Yüzyıllardır dikiş tutmaz yarana
Bir tutam yalnızlık,bir tutam hicran
Bir tutamda barut sürdün
Silahına kurşun diye gözlerini sürdün

Kül renkli akşamların gül renkli çocuğu
Bilirim gözlerindeki buğu
Zamanın tükenmez yorgunluğudur.


Ürperten bakışlarını bırakıp halini sorana
Garipliği,unutulmuşluğu,yoksunluğu
Ve aynada hayalini alnından vurdun
Kül renkli akşamların gül renkli çocuğu
Bilirim gözlerinin son duyduğu
Saçak altında zemheri durgunluğudur.

Son kibritini yakıp son cigarana
Çıkmaz sokaklarda,sürgün istasyonlarda
Son duraklarda durdun
Tılsımlı şiirler söyleyip durdun
Kül renkli akşamların gül renkli çocuğu
Yolları tutan efkarının varı yoğu
Çatık kaşlı resimlerin isyana vurgunluğudur.