Gül Renkli Çocuk

Yüzyıllardır dikiş tutmaz yarana
Bir tutam yalnızlık,bir tutam hicran
Bir tutamda barut sürdün

Silahına kurşun diye gözlerini sürdün

Kül renkli akşamların gül renkli çocuğu
Bilirim gözlerindeki buğu

Zamanın tükenmez yorgunluğudur.





Ürperten bakışlarını bırakıp halini sorana
Garipliği,unutulmuşluğu,yoksunluğu
Aynada suretini alnından vurdun

Kayıp bir yunus gibi keşfedilmemiş sahillere vurdun


Kül renkli akşamların gül renkli çocuğu
Bilirim ruhunun son duyduğu

Saçak altında zemheri durgunluğudur.





Son kibritini yakıp son cigarana
Çıkmaz sokaklarda,sürgün istasyonlarda
Son duraklarda durdun

Tılsımlı şiirler söyleyip durdun

Kül renkli akşamların gül renkli çocuğu
Yolları tutan efkarının varı yoğu

Çatık kaşlı resimlerin isyana vurgunluğudur.