Gülfem

Bebeklerin temiz gülüşlerine benziyorsun

Biliyor musun?

‘Acaba’ları olmayan bir berraklıkla

Gülücüklerle bezeniyor yüzün…

Çocukluğumun uçurtmalarına benziyorsun

Duyuyor musun?

Esintisi dinmeyen gökyüzü denizinde

Şavkıyan sular gibi ebemkuşağı yüzün…

Atımın yelelerine benziyorsun

Görüyor musun?

Esintinle okşayarak böğrümü

Önce özümü,

Sonra ömrümü öpüyor yüzün…

…

Geç geldin…

Tez tomurcuklandın…

Erken açtın…

Şimdi

Sevsem sana yazık,

Sevmesem incinirsin...

Yanım, yönüm kapalı!

Elim, kolum bağlı…

Ve ben;

Bu akışı durduramıyorum!

Hoş geldin, nâzende güftem…

Gülfem… Hoş geldin…

Antakya, 15 Şubat 2020