Gülgüzeli

Gecenin bir vakti yine sen geldin aklıma
Unut deyişin harflerin dudaklarından süzülüşü
İçimi titretiyor
yapma ölümü korkutuyor bakışın
Ama yetmiyoR
benim ecelimi,sensizken yanan bu yüreğimi
Korkutmuyor ne beni,nede azrailimi
Vakti gelince ben senden uçup gideceğim; ama
Sen bendesin daima
sen ayırdın seni benden
Ecel ayıramadı bak! aynı toprağın altında olacağız
Gecelerce ağlayan benken sen çekip gittin
Neden diye bile sormadan gittin
Geride unutmamı isteyecek kadar cesaret bıraktın
Ama o cesaret unutmama yetmeyecek
Bana güllerin en güzelini sevdirecek
Boş ver demenin her hecesi
yüreğimin bahçesine akan bir su damlası
aynı zamanda yüreğimden akan kandamlası
nasıl becerdin be gülüm?!!
Boş ver demenle hem içimdeki seni çoğaltmayı,hemde içimi yakmayı
Kalbimde ne varsa,aklıma ne düştüyse akıttım ellerime
Sana süsledim harflerini
sevginin en güzel dizelerini
Çok seviyorken böylemi olacak
aşktan kaçılmaz..
Yüreğim bu ayrılığa nasıl dayanacak
Sana bunları yazarken akan gözyaşlarım nehir olsa
Denize ulaşsa, okyanusla birleşse iki şehrin arasında
Yetmez!!
sana olan aşkım tükenmez, seni unutmaya yetmez
Sadece senin kapladığın bir yüreğim var birde bahçesi
Bahçesindeki güllerin en güzeli sen varsın GÜLGÜZELİ