Güller Solmadan

uyu gönül
gönül dert elinden vururken geceyi
karanlık sızısını bırakır yıldızlara
ve söz geçirmez bir ayrılık ile
hüzün yellerinden bir melodidir bu
gelip geçer üzülme
alnındaki çizgiye kadar düşman
dağlara kadar dost
vurursun bir yumrukta tükenir kader
kederin yüce olmuş umurunda mı
tükenir tükenir dertler

şimdi yangın vakti belirirken uzakta
yakın bir deniz mavisinde hicrandasın sen
gözlerin kafiyesiz bir şiir
her evde aratır kendini
gider sonra besbelli
ardında bir çocuk ağlayışı
önünde bahar
sevmek bu değildi diyordu bir adam
sevilmek kadar

uyu gönül
gözden ırak bir aşka nispet
bırak güller solmadan gelsin aşk
yurdun bileğinde bir türkü
küfrederken hesap vaktinde
söylesin endamını ayrılığa
ardındaki bitmez tebessümü bırak
uyu gönül
yüreğin tutsak


gözlerin gözlerime yasak

uyu gönül ...