Gülmek Ve Sen

Öyle yakışırdı ki gülmek sana,
Sen gülünce kış yerini bahara bırakır, güller açardı.
Yüzünde oluşan o çukurda,
Anne tebessümüne hasret kalmış çocuklar barınırdı.

Öyle yakışırdı ki gülmek sana,
Çatlak dudaklarında belirirdi tebessüm,
Gözlerin gece yanan sokak lambası gibi,
Karanlıkta kalmışların ışığı olurdu.

Kahvenin tadı, çayın tadı ve hatta gecenin tadı,
Şarkılara şiirlere sığmaz, yüzünde çizgileri,
Sen olmalıydı gülmenin adı,
Güneşin doğuşu gülüşünde belirirdi.

Kimse yazamaz gülüşlerini,
Yetmez anlatmaya bildikleri,
Öyle yakışırdı ki gülmek sana,
Güldüğünde toprak yağmur sonrası gibi kokardı.

Öyle yakışırdı ki gülmek sana,
Gece gibi siyah gözlerin,
Yıldızlar gibi parlardı,
Derinliklerinde kaybolup giderdi insan.